Αυτοί που φεύγουν

          Τρεις  μήνες  δίχως  το  Δάσκαλο  μας

Πέρασαν  κιόλας  τρεις μήνες  , όταν  έπεσε  σαν  κεραυνός  εν  αιθρία  στην κοινωνία  του Πολύσιτου  Ξάνθης και του Ξηρομέρου Αιτωλ/νίας , η είδηση , ότι  ο Δάσκαλος , Δημήτρης  Γ. Γούλας , δεν  ήταν  πια  μαζί μας  και  ότι το νήμα της  ζωής του κόπηκε ξαφνικά  και ΑΔΙΚΑ θα έλεγα , πέφτοντας θύμα τροχαίου , στην  είσοδο  του πολυαγαπημένου του χωριού  του Πολύσιτου Ξάνθης , στις 17 Αυγούστου 2011  ημέρα Τετάρτη και   περί  ώρα   02.00 πρωινής ,  παλικάρι μόλις 26 ετών !!

25^η Μαρτίου 2011 . Με τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Πενταλόφου.

Όλοι  όσοι τον γνωρίζαμε – καθότι υπήρξε Δάσκαλος στην Δ΄Τάξη του  Δημοτικού Σχολείου  Πενταλόφου  Ξηρομέρου  ( σχολική  χρονιά  2010-2011) – αναστατωθήκαμε  κλάψαμε και κλαίμε  γοερά  για την απουσία  του από τη ζωή.

 Ο  εκλιπών , Δημήτρης Γούλας , είχε σπουδάσει Δάσκαλος  στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο  Θράκης  και διορίστηκε για  πρώτη  φορά και για  τελευταία ( τι ειρωνεία της τύχης )  στην  επαρχία  μας , το Ξηρόμερο  και δη στο χωριό Πεντάλοφος  , σήμερα  δε  με  τον  « Καλλικράτη  »   τοπικό διαμέρισμα  του  Δήμου  Μεσολογγίου .

Το μεγαλύτερο εύσημό  του Δασκάλου  ήταν η αγάπη των  μαθητών του που συνεχώς  τον  αναζητούν – συζητούν , στεναχωριόνται (  μάλιστα κάποιοι μαθητές   αν και τόσο μακριά  ήρθαν  στα  μνημόσυνα  στο χωριό του , όπως  το αυτό έπραξαν  και συνάδελφοι του αλλά  και φίλοι του  απ΄ το Ξηρόμερο ) και ,  το κυριότερο , οι μαθητές  του   με  μια   φωνή  αναμεταξύ των  ολοφύρονται  ρωτώντας  το Θεό  με  το αθώο τους βλέμμα  ,  αναφωνώντας γοερά , Θεέ μου γιατί στο Δάσκαλό μας ?

Υπήρξε  ως  Δάσκαλος , ρηξικέλευθος ,  καινοτόμος , ευγενής , προσηνής , και αφοσιωμένος  στο καθήκον του  , χαράσσοντας στη μαθητική  καρδιά  αξίες , όπου   ενέπνεε  τους μαθητές  του  να  ονειρεύονται  αισιόδοξα  το  μέλλον.

Αγάπησε  τον  τόπο μας ( είχε κάνει τα χαρτιά του στο Υπ. Παιδείας να  διοριστεί ξανά  στον Πεντάλοφο ) και αγαπήθηκε   απ΄ όλους  μας  , γιατί υπήρξε  πάντοτε  : Ευθύς και αληθινός . Ειλικρινής  και  πάντα με το χαμόγελο στα χείλη . Απλός και  γλυκομίλητος. Έτσι  τον  γνωρίσαμε  όλοι . Έτσι τον αγαπήσαμε.

Έναν  τέτοιο  άνθρωπο  που άναβε  κάθε τόσο  τους  εκπαιδευτικούς – πολιτιστικούς  λυχνοστάτες  του τόπου μας  , κατευοδώνουμε  και σήμερα  , στα τρίμηνά του  , με αυτό το κείμενο μας , για να θυμίσουμε ,  ότι ο Δάσκαλος μας δεν  έφυγε από κοντά μας  ,   αλλά  θα  ζει  για  πάντα  στις  καρδιές μας.

Έφυγε  πάνω  στην  πιο  αποδοτική του ώρα , μόλις 26 ετών , και  ενώ θα μπορούσε  ακόμη  να  προσφέρει  πάρα  πολλά  με την εμπειρία  και  την αγωνιστικότητα  που θα αποκτούσε στην πορεία  της Διδασκαλικής του καριέρας .….και   « έφυγε » τόσο  πρόωρα μέσα  απ΄ την αγκαλιά  των  δικών του  ( γονείς , φίλοι  κ.λπ ) και  των  μαθητών του ,  που  αναντίρρητα  κατόρθωσε  να τους  μεταδώσει  τις απλές αλήθειες της ζωής  και τις αρετές που  τον  διέκριναν.

Γι΄ αυτό θρηνούμε  και  σήμερα   , στα  τρίμηνα  του ,  αλλά  και  πάντα  ,  για  τον  άδικο  και  πρόωρο  χαμό  του.

Γιατί  αν  είναι πάντοτε σκληρός  ο  θάνατος ,  στο  Δάσκαλο μας,  στάθηκε  ακόμα  πιο  σκληρός .

Μένει  ως  μόνη  παρηγοριά  η μνήμη του , η προσφορά  του  και  η έντιμη πορεία  του  στη  ζωή .

4 Απριλίου 2011 . Με τους μαθητές  της Δ΄ τάξης του Δημοτικού  σχολείου Πενταλόφου  σε μάθημα  φυσικής - πατριδογνωσίας μέσα στο προαύλιο του σχολείου.

 Κι ακόμα  ότι στο θάνατο δεν βγαίνει κανείς νικητής. Πολλοί  όμως κατορθώνουν  να βγουν νικητές  στον αγώνα  της ζωής.

Κι ο Δάσκαλος μας υπήρξε ένας από αυτούς. Και στο  αιώνιο ταξίδι του τον  συνοδεύουν  οι ευχές  , η αγάπη  και η εκτίμηση  όλης  της  κοινωνίας της  ακριτικής  Ξάνθης  αλλά   και  του Ξηρομέρου .

Μένει αποτυπωμένο το έργο του στο σχολείο  του Πενταλόφου Ξηρομέρου , αλλά και  στην ιδιαιτέρα  του πατρίδα τον ακριτικό  και  φιλόξενο Πολύσιτο της Ξάνθης .

Μένει η  γλυκύτητα  της μορφής του . Μένει ο  καλός  του λόγος  , η  διδασκαλία  στους μαθητές του , η  ηπιότητα  και ο  χαρακτήρας  του , η μεγάλη του αγάπη  για  τους  μαθητές του…

Σήμερα , 17 Νοεμβρίου 2011 , στα  τρίμηνα  του , είμαστε  νοερά  όλοι εδώ  για να του ευχηθούμε  για άλλη  μια  φορά « καλοτάξιδος »στο αιώνιό  του ταξίδι…

Για  να  εκφράσουμε   για  άλλη  μια  φορά μέσα  απ΄  την καρδιά μας  τα πιο  ειλικρινή  συλλυπητήρια  στους  οικείους  του.

Για  να  του υποσχεθούμε  ότι η  μνήμη  του  θα  μείνει  πάντοτε  ζωντανή  σε  όλους εμάς.

Προσευχόμαστε  στον Κύριο , τον Νικητή του θανάτου ,  να παρηγορήσει τους γονείς  και  τ΄ αδέλφια του  και  όλους τους οικείους του και ,  η μνήμη του να είναι  αιωνία , αναφωνώντας παράλληλα  προς  τον  ύψιστο  το  ευλογητάριο :

 « Ανάπαυσον , ο Θεός  τον δούλον σου , και  κατάταξον  αυτόν εν Παραδείσω, όπου χοροί  των  αγίων Κύριε , και  οι  δίκαιοι  εκλάμψουσιν  ως  φωστήρες . Το κεκοιμημένον  δούλον  σου  ανάπαυσον , παρορών  αυτού πάντα τα  αμαρτήματα…»

Αξέχαστε  , Δάσκαλε ,   σε  ευχαριστούμε  για  όσα  μας  έδωσες . Να ξέρεις ότι  θα μείνεις  για  πάντα  στο νου  και  στην  καρδιά  μας.

Ας είναι  ελαφρύ  το  χώμα  της ακριτικής  γης  του χωριού  σου Πολύσιτος 

Ξάνθης  που   θα  σε  σκεπάζει  για  πάντα .    

                                                                                   Πέμπτη   17 Νοεμβρίου 2011

                                                           Ν.Θ.Μ