Το ποδόσφαιρο ανέκαθεν σε κάθε γωνιά του πλανήτη λατρεύεται από την πλειοψηφία του πληθυσμού, εφόσον πρόκειται για μια γιορτή που προσφέρει χαρές, αλλά και συγκινήσεις. Το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο είναι τρόπος διαφυγής από την καθημερινότητα και, αν μη τι άλλο, μια ιδεολογία με την ενδεχόμενη υποστήριξη κάποιας αγαπημένης ομάδας.
Ποιο μικρό παιδί όταν πρώτο-περπάτησε δεν κλωτσούσε μια μπάλα; Αναμφισβήτητα λίγα παιδιά είναι αυτά που ποτέ τους δεν άγγιξαν μια μπάλα και που ποτέ τους δεν βγήκαν στην γειτονιά ή στην αλάνα για ποδόσφαιρο με τους συνομήλικούς τους. Παρά πολλές γενιές ανθρώπων μεγάλωσαν με την "στρογγυλή θεά" στη αγκαλιά...
Παρεμπιπτόντως, εγώ θυμάμαι και ξαναφέρνω στην μνήμη μου με νοσταλγία τις στιγμές που μικρά παιδιά μαζευόμασταν στην Εκκλησία, στο καταπράσινο γήπεδο και στους δρόμους του χωριού παίζοντας όλη μέρα μπάλα (έτσι λέγαμε και λέμε το ποδόσφαιρο). Απαραίτητα εφόδια μια μπάλα και τέσσερις πέτρες για δοκάρια. Δόξα τω Θεό, παιδιά υπήρχαν τότε, ενώ δεν έλειπαν οι καβγάδες για την θέση του τερματοφύλακα με τον χειρότερο παίκτη τελικά να συμβιβάζεται. Κάθε μέρα δίναμε ραντεβού για τον τόπο που θα παίζαμε, με τον αγώνα να λήγει εφόσον ο ήλιος δύσει. Η γνωστή και συνηθισμένη σε όλους τότε φράση..."Πάμε για μπάλα;"
Φασαρίες, φιλικές κόντρες, και ενθουσιασμός τα συναισθήματα που περιγράφουν τις συναντήσεις μας. Το ποδόσφαιρο είχε εισβάλει για τα καλά στην ζωή μας, αφού ήταν το μόνο ενδιαφέρον στα πρώτα βήματά μας...
Αντιθέτως, τώρα οι εποχές άλλαξαν με τον ρομαντισμό της τότε εποχής να έχει χαθεί. Τα σημερινά παιδιά του χωριού έχουν "εγκλωβιστεί" σε διάφορες ακαδημίες ποδοσφαίρου και βλέπουν το ποδόσφαιρο ως...επαγγελματική αποκατάσταση. Δεν θα νιώσουν ποτέ αυτό το ιδιαίτερο συναίσθημα της αλάνας και την διασκέδαση που σου χαρίζει το αρχαιότερο άθλημα του πλανήτη.
Εν τούτοις, τα παιδιά την σημερινή εποχή έχουν άλλα ενδιαφέροντα. Οι υπολογιστές, οι καφετέριες και τα (σπαστικά) μηχανάκια επικεντρώνουν το ενδιαφέρον της σημερινής νεολαίας...
Γελάω τώρα που το γράφω αυτό, αλλά αναφέρω την παρένθεση γιατί πολύς κόσμος ξεσηκώνεται με την επανάσταση των εφήβων του χωριού που με τις θορυβώδεις εξατμίσεις προκαλούν την αντίδραση πολλών. Δεν κατηγορώ τα παιδιά γιατί καταλαβαίνω περνούν το στάδιο της ανεξέλεγκτης εφηβείας τους που αναγκαστικά οι ηλικιωμένοι πρέπει να κατανοούν. Ωστόσο, κατακρίνω το γεγονός ότι η ενασχόλησή τους είναι ένας μηχανοκίνητος "διάβολος" που πολλές φορές οδηγεί σε ατυχήματα θέτοντας σε κίνδυνο την ζωή τους...
Πρόσφατα, διάβασα το βιβλίο ΠΟΔΟΛΟΒΙΤΣΑ-ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΣ (Αναμνήσεις από την γενέθλια γη) του αείμνηστου Κώστα Α. Πετρονικολού όπου μου κίνησε το ενδιαφέρον η παρακάτω φράση: "Λοιπόν κινδυνεύουμε να κάμουμε την ζωή μας ξερή και χωρίς ομορφιά, αν αφήσουμε τις ωραίες συνήθειές μας να χαθούν..."
Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια μιας και οι εποχές έχουν αλλάξει με τις παλιές συνήθειες να εξαφανίζονται, με το ποδόσφαιρο να αφανίζεται από τον χάρτη των γειτονιών και τα παιδιά να "συγκινούνται" από διάφορους άλλους βλαβερούς τρόπους ψυχαγωγίας....
Σε ένα ψεύτικο περιβάλλον μεγαλώνουν οι μικροί Πενταλοφιώτες που δεν θα γνωρίσουν ποτέ το μοναδικό συναίσθημα αν η μπάλα πέρασε πάνω από την πέτρα ή μπήκε γκολ. Αυτή, βλέπετε, είναι η κατάντια της εξέλιξης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται. Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.